سفارش تبلیغ
صبا ویژن
مصاحبت با شریران، شرّ نصیب [انسان] می کند، همان گونه که باد، بر اثر گذر از جای متعفّن، بد بو می شود . [امام علی علیه السلام]
 
یکشنبه 88 بهمن 25 , ساعت 11:13 صبح
د رابطة وجود و ماهیت‌ خدا: طرح‌ عمومى‌ و کلى‌ مسأله‌ چنین‌ است‌ که‌ آیا مفهوم‌ وجود با مفهوم‌ ماهیت‌، یگانگى‌ دارد، یا مفهومى‌ است‌ مغایر با آن‌؟ این‌ طرح‌ عمومى‌ و این‌ پرسش‌ کلى‌، مسألة رابطة وجود و ماهیت‌ خدا را نیز در برمى‌گیرد:
1. نظریة یگانگى‌: ابوالحسن‌ اشعری‌ بر آن‌ است‌ که‌ مفهوم‌ وجود و مفهوم‌ ماهیت‌ در واجب‌ و ممکن‌ یگانگى‌ دارد. در حالى‌ که‌ به‌ نظر فلاسفه‌ و نیز از دیدگاه‌ بیشتر متکلمان‌ معتزلى‌ این‌ یگانگى‌ تنها شامل‌ واجب‌ الوجود مى‌شود و ممکن‌ الوجود را در برنمى‌گیرد (جامى‌، 2؛ سبزواری‌، 21).
2. نظریة دوگانگى‌: بیشتر متکلمان‌ اشعری‌ از دوگانگى‌ مفهوم‌ وجود و مفهوم‌ ماهیت‌ در واجب‌ و ممکن‌ سخن‌ مى‌گویند. به‌ نظر آنان‌ ذهن‌ مى‌تواند هم‌ ممکن‌ الوجود و هم‌ واجب‌ الوجود را به‌ دو معنای‌ مختلف‌، یعنى‌ به‌ معنای‌ وجود و معنای‌ ماهیت‌ تحلیل‌ کند. برخى‌ از فیلسوفان‌ برآنند که‌ این‌ تحلیل‌ و این‌ دوگانگى‌ محدود به‌ ممکنات‌ است‌ و واجب‌، مجرد الوجود است‌ و به‌ تعبیری‌ او را ماهیتى‌ نیست‌ و به‌ تعبیری‌ وجود او عین‌ ماهیت‌ اوست‌ (همانجاها؛ ابن‌ سینا، 491؛ شهرستانى‌، نهایة، 213؛ فخرالدین‌، کتاب‌ الاربعین‌، 100، البراهین‌، 1/39-40، 83، المباحث‌، 1/18- 25، 34، التفسیر، 12/173؛ نصیرالدین‌، 97).
حوزة صفات‌
صفت‌ خداوند لفظى‌ است‌ که‌ بدون‌ در نظر گرفتن‌ ذات‌ خداوند، تنها بر وصف‌ وی‌ دلالت‌ مى‌کند، مثل‌ علم‌ و قدرت‌ و اراده‌. اگر لفظى‌ با در نظر گرفتن‌ یکى‌ از صفات‌ خدا بر ذات‌ وی‌ دلالت‌ کند، از آن‌ به‌ اسم‌ تعبیر مى‌شود، مثل‌ عالم‌ و قادر و مرید. از دیدگاه‌ صرفى‌ و زبانى‌، صفات‌ ساخت‌ مصدری‌ دارند (علم‌ و قدرت‌) و اسماء در هیأت‌ اسم‌ فاعل‌، صفت‌ مشبهه‌ و صیغة مبالغه‌ ظاهر مى‌شوند (عالم‌ و علیم‌؛ قادر و قدیر). در حوزة صفات‌، غیر از تعریف‌ صفت‌ و اسم‌ پرسشهایى‌ مطرح‌ مى‌شود که‌ مهم‌ترین‌ آنها در پیرامون‌ 3 موضوع‌ طبقه‌بندی‌ صفات‌، صفات‌ انسان‌گونه‌، و رابطة ذات‌ و صفات‌ است‌.
الف‌ - طبقه‌بندی‌ صفات‌: متکلمان‌ از صفات‌ خداوند طبقه‌ بندیهایى‌ به‌ دست‌ داده‌اند که‌ معروف‌ترین‌ و عمومى‌ترین‌ آنها طبقه‌بندی‌ صفات‌ به‌ صفات‌ سلبى‌ و ثبوتى‌ است‌ و بر طبق‌ گزارش‌ فخرالدین‌ رازی‌ در کتاب‌ المحصل‌ متکلمان‌ اشعری‌ صفات‌ سلبى‌ و ثبوتى‌ خداوند را چنین‌ برشمرده‌اند:
1. صفات‌ سلبى‌، صفاتى‌ هستند که‌ بر بنیاد سلب‌ و نفى‌ استوارند و به‌ وسیلة این‌ صفات‌ اوصاف‌ ناپسندیده‌ از ذات‌ حق‌ سلب‌ مى‌شود. به‌ همین‌ سبب‌ از صفات‌ سلبى‌ به‌ صفات‌ تنزیه‌ نیز تعبیر شده‌ است‌. در المحصل‌، ذیل‌ 9 عنوان‌ صفات‌ سلبى‌ بدین‌ شرح‌ برشمرده‌ شده‌اند: نفى‌ تساوی‌ ماهیت‌خدا و دیگر ماهیات‌؛ نفى‌ترکیب‌؛ نفى‌تحیّز (نفى‌تجسیم‌وتشبیه‌)؛ نفى‌ اتحاد؛ نفى‌ حلول‌؛ نفى‌ جهت‌ و مکان‌؛ نفى‌ قیام‌ حوادث‌ به‌ ذات‌ حق‌؛ نفى‌ لذت‌ و الم‌ حسى‌ و عقلى‌؛ نفى‌ اتصاف‌ خداوند به‌ رنگ‌، بو و مزه‌ (نک: نصیرالدین‌، 257- 268).
2. صفات‌ ثبوتى‌، صفاتى‌ هستند که‌ جنبة وجودی‌ دارند و ذات‌ خداوند بدانها متصف‌ مى‌شود. شمار صفات‌ ثبوتى‌ 7 است‌ و حکمای‌ الهى‌ و جملة متکلمان‌ در اتصاف‌ ذات‌ حق‌ بدین‌ 7 صفت‌ همداستانند: قدرت‌، علم‌، حیات‌، اراده‌، سمع‌، بصر، کلام‌ (همو، 269-292).
ب‌ - صفات‌ انسان‌گونه‌: در برخى‌ از آیه‌های‌ قرآن‌ خداوند به‌ صفاتى‌ انسان‌ گونه‌، یعنى‌ به‌ صفاتى‌ که‌ انسان‌ نیز بدانها توصیف‌ مى‌شود، وصف‌ شده‌ است‌. این‌ صفات‌ - که‌ برانگیزندة شبهة تجسیم‌ و تشبیهند - عبارتند از داشتن‌ چشم‌ (عین‌) (القمر/54/14)، داشتن‌ دست‌ (ید) (ص‌ /38/75)، داشتن‌ چهره‌ (وجه‌) (الرحمن‌/55/27)، نشستن‌ (استوا) بر عرش‌ (طه‌/20/5)؛ معنى‌ این‌ صفات‌ و این‌ ویژگیها چیست‌؟ این‌ پرسش‌ مهم‌ترین‌ پرسشى‌ بود که‌ ذهن‌ اندیشوران‌ مسلمان‌ را به‌ خود مشغول‌ داشت‌ و سرانجام‌، دو پاسخ‌ یافت‌ و چند دیدگاه‌ شکل‌ گرفت‌: دیدگاه‌ ظاهری‌، دیدگاه‌ باطنى‌ و دیدگاه‌ اشاعره‌


لیست کل یادداشت های این وبلاگ